برخلاف رسم معمول یادداشت نویسی که از مقدمه به متن و بعد به نتیجه گیری منتهی می شود، در همین ابتدا خیال خودم و شما را راحت می کنم و جواب سوال تیتر این یادداشت را همین اول می دهم. اینکه مگر رسانه چیزی جدا از متن جامعه است، اگر جواب ما این است که در کوچه و خیابان تا خرخره در فحاشی و ناسزاگویی فرو رفته ایم بطور طبیعی همین فضای موجود، در رسانه هم منعکس می شود و اگر جواب خیر است در رسانه هم نه.
رسانه اصولا و وذاتا آینه و ابزار ارتباطی است، اگر آن فوتبالیست مشهور جلوی چشم شما فحاشی می کند و بعد از چند روز نه تنها عذر خواهی نمی کند بلکه با کمال اقتدار می گوید: « شما هم فحاشی می کنید فقط من آن را در رسانه گفتم» دقیقا نتیجه انعکاس همین وضعیت موجود جامعه در رسانه هاست ونه چیز دیگر.به عبارتی محتوای شبکه های اجتماعی و پیامرسان های موبایلی در گروه هایی که به واسطه کاری یا خانوادگی تشکیل می شوند، واقعیت اخلاقی جامعه ما را نشان می دهد. به دلایل مختلف و به واسطه ویژگی نوشتاری بودن، تصویری بودن، ثبت و ضبط شدن، دیده شدن و… اخلاق در شبکه های اجتماعی آینه ای در برابر اخلاق روزمره واقعی ماست. یعنی اخلاقی که در رانندگی، ایستادن در صف، در محیط کاری، روابط مسئولین نسبت به هم، روابط رسانه ها نسبت به مسئولان و… رعایت می کنند، انعکاس همه این موارد را می توان در شبکه های اجتماعی دید.
ادامه مطلب در مگ لند /روزنامه هنرمند مورخ ۲۶ دیماه ۱۴۰۴ صفحه دوم
