طی سال های دانشگاه از مقطع کارشناسی تا آموختن در مقطع دکتری علوم ارتباطات و بعد از آن در دوره های فعالیت حرفه ای و مطالعات درسی و غیر درسی که از اواسط دهه هفتاد شمسی شروع و تا امروز ادامه داشته است، همواره حرفه روابط عمومی، رسانه و بطور کلی حوزه علوم ارتباطات با تعاریف و تعابیر مختلفی برایم معرفی شده است، چه توسط اساتید و مدرسان این رشته و يا در جلسات و همآیش ها و همينطور در خوانش متون خارجی و ترجمه شده .
از شما چه پنهان من هم مثل دانشجویی مرتب و منظم این تعاریف وتکنیک ها را خوانده ،حفظ کرده وعیناً پاسخ گفته ام و باز از شما چه پنهان هم آنها را با خود مرور کرده در کلاس های درس به دوستان دانشجو انتقال داده و در محل کار طوری دیگر و با روشی تقریباً متفاوت،کار خود کرده ام .
احساس کلی من هم از فضای علوم ارتباطات،رسانه و روابط عمومی و حوزه آموزشی آنها در کشور این است كه عده ای در فضایی متفاوت می نویسند و می خوانند و عده ای دیگر بر اساس درک خودشان از این رشته و یا آنچه از آنان می خواهند کار خود را پیش می برند .
اتفاقی که نمی شود گفت کدامش مورد قبول است، اگر بگوییم آنچه در کلاس ها و دوره های آموزشی جاری است، خیال پردازیي بیش نیست ودر فضای تخیل سیر می کند،کم لطفی به حوزه علمی و آکادمیک این رشته است و بالعکس اگر بگوییم که دوستانمان در ادارات روابط عمومی و مراکز اطلاع رسانی و مدیریت های رسانه ای خالی از توشه علمی بوده وبه بیراه می روند هم از واقعیت به دور است که بالاخره این همه گردش اطلاعات و این همه اتفاق را نمی شود کتمان کرد .
به هر حال فعالیت در حوزه علوم ارتباطات شامل رسانه ها و روابط عمومی در عین سر راستی، حوزه فعالیتی پیچیده اي است که در قالب کتب و مقالات مختلف به آن پرداخته شده و در طول عمر نسبتاً کوتاه خود در کشورمان به جایگاه خوبی رسیده است که از اين بابت قابل تقدیر است، تقدیر از پیشکسوتان وگذشتگان تا جوانان و تازه واردان .
اما چیزی که مرا به راه اندازی این وب سایت شخصی علاقمند می کند توجه به نکته ای ظریف است که بنظرم طی دوران ارتباط با دانشجویان و دست اندرکاران این رشته همیشه مغفول مانده است و آن این موضوع است که مطالب نوشته شده در این حوزه کمتر عملیاتی بوده و علیرغم شخصیت ذاتی روابط عمومی و رسانه که درون مایه ای عملیاتی و اجرایی دارد، رسیدن به مفاهیم از طریق پرداختن به نظریه ها و مطالب تخصصی برای علاقمندان بسیار سخت می نماید.
به عبارتی بهتر و صریح تر، عده ای از فرهیختگان دانشگاهی مقالاتی و کتبی را تحریر می کنند که قابل درک برای همان طیف دانشگاهی است و مخاطبش در همان ردیف قرار می گیرد و عده ای دیگر هم این مطالب را می خرند و می گیرند و در کتابخانه ها نگهداری می کنند ولی تمایلی به خواندن آن ندارند . زیرا احساس می کنند که این مطالب با واقعیات جامعه امروز ایرانی قابل تطبیق نیست .
چرا راه دور می رویم خود من هم از همین دسته دوم هستم ، برای مثال سال ها تکنیک های روابط عمومی را در کتاب ها و جزوات دانشگاهی در طول تحصیل خوانده بودم و از آن جالب تر در کلاس ها ی دانشگاهی هم به دانشجویان انتقال داده بودم و به ظاهر، هم فهمیده بودم و هم فهمانده بودم، اما در يکی از کلاس ها به طور اتفاقی برای آموزش این تکنیک ها آنها را به ابزار کار یک نجار یا یک مکانیک تشبیه کردم که هر یک از این ابزار ها در بسته های مختلف تقسیم بندی شده مثل جعبه آچار که بعد از باز شدن باز دارای طبقه بندی است و با همین ادبیات ساده دیدم که چهره مخاطبانم متفاوت از گذشته شد و به درکی بهتر از موضوع خبر داد، پس از آن این روند را برای نوشتن مطالب و حرف زدن در این حوزه ادامه دادم و جمع آن این مطالبی است که پیش رو دارید .
حرف هایی که نه برای حوزه های اکادمیک بلکه براي کار و حوزه های عملیاتی نوشته شده است .کلیاتی در موضوع روابط عمومی،رسانه و حوزه علوم ارتباطات که هر متصدی یا کارشناس و یا کارگزار روابط عمومی باید بداند .
از شناخت و تعاریف ابتدایی تا شناخت کلی، مطالبی که می تواند ولو اندک در کنار سخنان و کتب بزرگان این رشته کمک راه باشد که در صورت روشن کردن مسیر، مانند یک چراغ قوه کوچک می توان با آن نور ضعیف تا اولین آبادی که پر نورتر و امن تر و روشن تر از نور ضعیف این مطالب است رونده را برساند .
به نظرم ما چراغ های بسیار پر نوری در حوزه ارتباطات و روابط عمومی روشن کرده ایم که با فاصله نسبتاً زیاد در دور دست آن را می بینیم ولی جاده ای تاریک اجازه رسیدن به آنجا را به ما نمی دهد و طبیعتاً چراغ های دستی کوچک پویندگان این راه را به اولین آبادی می رساند . اين وب سایت مي خواهد همين چراغ كوچك باشد برای رسيدن به آبادی پر نور.