برای شناخت وظایف وکارکردرسانه ها سالها در کتب دانشگاهی رشته علوم ارتباطات و رسانه از مفاهیمی همچون کارکردهای تفریحی، آموزشی، خبری، اطلاع رسانی گرفته تا ایجاد همبستگی و همدلی در جامعه و فرهنگ پذیری و غیره سخن به میان آمده است. اما به راستی در روزگار کنونی که جهان درگیر مسایل مختلف و چالش برانگیز متعددی است که هریک از آنها به تنهایی از بزرگترین چالش های سال های اخیر هستند، وظیفه و کارکرد رسانه ها برای عبور از این بحران های عظیم اقتصادی، اجتماعی ، سیاسی و به تازگی بهداشتی چگونه تبیین و ترسیم می گردد.
امروزه چارچوب دهی و هدایت افکار عمومی از مهمترین کارکردهای رسانه ها برای صاحبان ثروت و قدرت است و بنظر می رسد جریان سازی در میان مردمان با این اهداف و با استفاده از ابزارهای جذابی مثل شبکه های اجتماعی و رسانه های نوین روز به روز در حال توسعه باشد .
جریان سازی با شبکه های اجتماعی که در شکل ظاهری مدیریت آنها در اختیار همگان است شاید قابل تصور نباشد. همگانی که در تعابیر مختلف رسانه ای با عنوان شهروندخبرنگار یا هر شخص یک رسانه تبیین می شوند.
پس از ورود شبکه های اجتماعی از این امکان جدید که علاوه بر گستردگی در عملکرد و در دسترس بودن برای اقشار مختلف بسیار جذاب نیز بود امیدوار بودیم این رسانه های در اختیار به عنوان رسانه های مستقل بتوانند در فضای عمومی بازیگران اصلی جریان رسانه ای باشند و به راستی در تعاملات نوین با این ابزارها هر فرد بتواند در این فضا اثرگذار باشد و البته قرار بود پلتفرم های ارتباطی قویترین نیروی حامی دمکراسی باشند تا همگان بتوانند افکارخود را در جهانی به اصطلاح چند صدایی بیان کنند.
در پایان دهه دوم قرن بیست و یکم بنظر می رسد نه تنها این امرحاصل نشده بلکه دنیای سرمایه داری این پلتفرم ها را به یک نیروی جدی برای تفرقه اندازی، سرکوب اندیشه های مخالف، جریان سازی و چارچوب دهی به اندیشه هایی بدل کرده که علیرغم تصور استقلال برای استفاده کنندگان ، آنان را به ابزارهایی بدل کرده که با جریان اصلی و بازی ساز جهان همسو می کنند.
